Author: Laura Slot

Long Live All Who Can’t Be Fooled

~ Laura Slot

A poem by HK & The Saltimbanks

This is my first post in a couple of weeks. I intend on blogging more in the nearby future. I am taking a break to recap, reconsider and re-energize life. For now I want to share a beautiful poem by HK & The Saltimbanks, a French music group, published December 23, 2021. I translated this from French.

We are the poets, we are the artists 
Our weapons are words and guitar strings 
Drum rolls please: troubadours enter stage 
Musical notes, stars, smiles and stares 

We're seeing these days, in these strange times 
A crazy twist: suddenly we’re troublemakers 
We’re on the fringe, we’re atypical 
We’re from another era, we’re romantic 

“Have you not heard, soldiers? We are at war!” 
And who says ‘war’ says ‘listen up’: obey orders 
Enemies, prisoners, but also scapegoats 
On whom all the well-mannered people can spit 

If integrity is gone, we’ll have to stay strong 
At the sight of teary faces, heavy hearts and empty bellies 
We are sweet dreamers who won't close their eyes 
We see the filthy, the cruel, the sordid, the envious 

We see the vultures; we are the doves 
We see the hunters who think they rule the world 
We see our chosen ones, our superior elites 
Who crawl for a penny under dictators' shoes 

We read the newspapers that, for an article or two 
Sell a failing, losing truth 
A truth approved by the majority shareholder 
And who, by no means, should be harming business 

There's so much to do, we're taking our parts 
We will sow hope deep in the hearts 
We will remain faithful to the children we still are 
If all this is a circus, we'll win this game 

So let's play! Let's play, okay?!  Since life is given to us 
Life is sacred to us, like a pearl of dew 
The Earth is our stage and the sun is our beacon 
Let's sow joy, night and day, we will reap sooner or later 

We know, they'll do anything to take our mornings away from us 
Could it be that one fateful evening, we'll hold a weapon in our hands? 
One thing is certain, we're working every day 
So that this one-way trip never happens 

Long live the free and brotherly souls who refuse 
To resign to obey without thinking, or to walk in line 
Long live all who can't be fooled 
Long live us, drunk enough to live and to sing 

-HK & The Saltimbanks, December 23, 2021

The Deafening Silence of Columbia Journalism School

~ Laura Slot

Maybe I missed the memo. I sure hope I did. Maybe there are groups of journalists trained by my alma mater, Columbia University Graduate School of Journalism in New York City, who are taking a stance against censorship and propaganda. In any case, the vast majority in my alumni network either promote it, are on board with it or keep silent on the matter. I’ve spoken out about this before, but the more time passes the more awkward and deafening the silence becomes.

Some things in the world are inherently wrong. Censorship and propaganda are two examples. These phenomena occur continuously in different forms throughout history, however, my generation has been able to witness from up close a steady and alarming increase since we graduated a little more than a decade ago.

Journalism

I went into journalism because I love making information available to people. I left journalism shortly after graduation to work in the translation industry and today I’m devoting most of my time to motherhood. Last year, however, I could not contain myself any longer. Almost NOBODY in The Netherlands was bringing news. Facts. Stories on what’s going on in the world. Empirical notes from reporters who respect epistemology. Pieces that inform instead of telling you what to think. For this reason I started supporting new, independent journalism.

Meanwhile, I saw my old Ivy League colleagues, who often have tens of thousands of followers and work for the world’s biggest media brands, ridiculing Trump voters, publishing suggestive, colored articles based upon unproven axioma’s, I saw them openly expressing their own personal fear and promoting new medications — actions which are all inherently unethical in the reporting profession.

I contacted each of the colleagues and professors above to share my concerns: Reporters should be humble and not take sides. As Ivy League graduates, they told us at graduation, we carry responsibility. They blocked me, unfriended me, insulted me or otherwise avoided any type of debate. Smart, highly accomplished professionals who are not only unwilling to exchange views with their peers, but who ridicule them. Things are simple though. We all learned this at Columbia: some things are inherently unethical. So-called ‘unprecedented events’ do not change that, on the contrary.

Columbia Journalism 2009

I am not a reporter. I don’t have a big audience, nor do I want that. I am just helping out here in my tiny country of The Netherlands, to build new media outlets. For the future of my kid and yours. Freedom of information has been my passion since childhood. Like Edward Snowden I was born in 1984, and I vividly remember the ascent of the internet the way he described it in his most recent book. Access to information is a universal human right.

Propaganda is being fueled by the media’s countless conflicts of interest. Censorship is being fueled by the delusional idea that any human or algorithm can possess superior fact-checking powers; that there is a patent on truth that must be defended.

Dear influential reporters in my network: please remember that you owe your job to the readers and the readers only. Hardworking readers from all walks of life who need an overview of the facts you’ve found so that they can think for themselves. That is the goal of journalism.

De ‘hamsterwiel’-jaren

~ Laura Slot

Waar ging het mis? Zal het straks mis gaan, is het al mis gegaan, of allebei? Voormalig econoom en oud-werknemer van Lehman Brothers Michael Krieger, @Libertyblitz op Twitter, omschreef laatst dat we niet een donkere periode ingaan, maar dat we juist een donkere periode achter ons laten. Die gedachte stemde mij optimistisch, maar ik wilde niet te vroeg juichen. Krieger is iemand die erg vaak gelijk heeft gehad de afgelopen jaren, en er zijn inderdaad genoeg tekenen dat onze toekomst mooier zal zijn dan ons recente verleden.

Bubbels zijn voor iedereen voelbaar, het is opgebouwde energie die accelereert vlak voordat het uiteenspat. De kunst is om te duiden waar we ongeveer staan. Enkele maanden geleden dacht ik dat we in 1913 terecht waren gekomen: een tijd waarin de voorspoed van de late negentiende eeuw vervaagde terwijl het grote merendeel van de mensen, in de ban van een irrationele, gemeenschappelijke stroom van een romantisch nationalisme, steeds meer zin kreeg in oorlog. Dat zou betekenen dat we een goede periode achter ons laten en er een donkere tijd aanvangt. Het is echter, hopelijk, net andersom.

In 2008 hebben we een unieke, laatste kans gemist om de financiële bubbel op een waardige manier op te lossen. Een hoop corruptie en falen kwam toen aan het licht door onder andere de hypothekencrisis. Als oplossing is er toen gekozen om alle valuta wereldwijd verder te vertroebelen in plaats van het eerlijker te maken.

Het vertroebelen van valuta heeft veel gevolgen, de grootste zijn:

1) Menselijk werk wordt een steeds groter wordend hamsterwiel. Men werkt, creëert collectief het BNP, maar door de samenwerking van centrale banken met overheden wordt het hamsterwiel op commando van zowel gekozen als ongekozen personen steeds groter gemaakt door middel van onder andere inflatie en quantitative easing. De cassière bij de supermarkt moet dus steeds iets langer werken om te kunnen eten en een dak boven haar hoofd te hebben.

2) De toekomst wordt naar voren gehaald. Door ondernemer en investeerder (met een PhD in Government van Harvard University) Ben Hunt wordt dit als ‘The Long Now‘ aangeduid. Sparen voor de toekomst levert niets op, integendeel, je geld verdampt, het wordt een race tegen de klok. Daarbij wordt de druk om te lenen vergroot. Je komt langzaam vast te zitten in het veels te grote hamsterwiel. Dit heeft invloed op alle facetten van het leven: sociale cohesie en gelijke kansen vervagen snel omdat de spelregels van het spel fundamenteel zijn gecorrumpeerd.

ECB Balance sheet on June 4 2021

De stress bij de lagere- en middenklasse bouwt zich zo geleidelijk op. Mensen met onroerend goed en aandelen voelen die pijn minder of geheel niet, maar de onderliggende nepheid, scheefheid en oneerlijkheid voelt iedereen. Boeken zoals “Disrupted: My Misadventure in the Start-Up Bubble” van Dan Lyons en “Bullshit Jobs” van David Graeber laten zien hoe absurd het werkende leven voor velen is geworden, zélfs diegenen die in succesvolle industrieën werken. De hoeveelheid bullshit, corruptie, nepheid, leugens, vriendjespolitiek, polarisatie en pestgedrag groeide omdat ethische standaarden vervaagden.

De afgelopen 13 jaar waren mentaal een donkere periode voor velen — volgens docent klinische psychologie Mattias Desmet is dit met name te zien aan de procentuele groei van het aantal burnouts en anti-depressiva-pillen — en een gouden tijd voor anderen, zoals te zien is aan de procentuele toename van vraag naar megajachten.

De covid-situatie heeft het hamsterwiel voor sommigen van vorm veranderd en voor anderen stopgezet. Veel mensen hunkerden naar een dergelijke verandering. De echte oplossing ligt echter in het besef dat mensen eerlijke, ongemanipuleerde valuta verdienen en dat dit een fundamenteel mensenrecht is.

Mijn visie op de informatie-oorlog

~ Laura Slot

Op uitnodiging van Fiona Zwart was ik onlangs te gast bij Café Weltschmerz. Deze journalistieke denktank richt zich op maatschappelijke, sociale, politieke en filosofische vraagstukken. Het is in 2014 opgericht, een periode waarin voor mij persoonlijk duidelijk werd dat de wereld een minder rooskleurige richting op ging, primair gekenmerkt door de internationale geldontwaarding als reactie op de financiële crisis van 2008 — het jaar dat ik journalistiek studeerde in New York en stage liep in hetzelfde gebouw als Lehman Brothers.

Het leuke aan Café Weltschmerz is hun authenticiteit. Zo bestaan zij dankzij donaties, en alle gesprekken worden in één keer opgenomen. Deze directe, transparante, no-nonsense aanpak is extra waardevol in een tijd waarin zo veel wordt verfraaid en verdraaid. Bekijk hier het gesprek.